حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی در زنان متقاضی طلاق

مقدمه: این پژوهش با هدف شناخت رابطه حمایت اجتماعی با سازگاری زناشویی در بین زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگستری شهرستان پاوه انجام شده است. روش: جامعه‌آماری پژوهش شامل کلیه زنانی است که از ابتدای سال هزار و سیصدو نود و سه به‌منظور تقاضای طلاق به دادگستری شهرستان پاوه مراجعه نموده‌اند و پرونده طلاق آنان تا زمان انجام پژوهش (آذرماه هزاروسیصد نودوچهار) در دادگستری شهرستان پاوه در جریان بوده است. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری تمام شماری هفتاد و دو نفر برآورد گردید. در این مطالعه از پرسشنامه‌های حمایت اجتماعی فیلیپس و سازگاری زناشویی اسپانیر استفاده شده است. اعتبار و روایی پرسشنامه ها با بهره گیری از روش همبستگیبه‌ترتیب  0/90 و 0/96به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها  نیز با بهره‌گیری از نرم افزار SPSS18 و  از آزمون‌های آماری پیرسون، اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام گردیده است. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد، رابطه معنادار مثبتی بین حمایت اجتماعی و سازگاری زناشویی وجود دارد و حمایت اجتماعی بیست و سه درصد از تغییرات واریانس سازگاری زناشویی را پیش‌بینی‌ می‌کند. از بین متغیر‌های دموگرافیک، تحصیلات و درآمد با حمایت اجتماعی رابطه معنادار مثبت داشته است. همچنین بین سن ازدواج، مدت زندگی مشترک، تعداد فرزند و درآمد همسر با سازگاری زناشویی ارتباط معنادار مثبت و بین تحصیلات و درآمد با سازگاری زناشویی ارتباط معنادار منفی وجود داشت. بحث و نتیجه‌گیری: این مطالعه به سیاست‌گذاران و متخصصین حرفه‌ای در حوزه مددکاری اجتماعی کار با زنان و خانواده‌ها را پیشنهاد‌ می‌کند که در برنامه‌ریزی سیاست اجتماعی و مداخلات مرتبط در حوزه سلامت به نقش حمایت اجتماعی در سازگاری زناشویی توجه نموده و از آن استفاده نمایند.